Έρωτας πλατωνικός (απόσπασμα)

..........

Άϋλο του απείρου εκτόπλασμα,
χωρίς φωνή αγκαλιάζω
ήλιους και πλανήτες. και χορεύω
μεθυσμένος από αγάπη αγνή…
Μακριά από θάλασσες και λιμνοθάλασσες νεκρές
που καταπίνουν την ανυπαρξία μιας ξεχασμένης ευτυχίας
και το ναυάγιο μιας κρουαζιέρας σαγηνευτικής,
με τις απόκρυφες κι ανέλπιδες χαρές της Μοναξιάς