Γράφω πάνω στο στήθος της γης

Γράφω πάνω στο στήθος της γης
πικρούς στίχους που κάτω από τον ήλιο αντηχούνε
αφομοιώνοντας ιλαρό φως.

Σύμφωνα ρινικά
κι ουτοπικά φωνήεντα
συγγενεύουν μες την σελίδα- ο άνθρωπος
θρησκεύει πιο φανατικά κι απ’ ό,τι
μια μαργαρίτα για τον έρωτα κάνει.

Αλλά μπορεί να γίνει σκληρός
μπορεί να μην θελήσει να δει
την συγχώρεση
μπορεί να κάνει τον θάνατο πιο βαρύ κι υπαρκτό.

Πλήκτρα χτυπούν τα δάχτυλα κι από τα πλήκτρα υποβάλλεται
η επικοινωνία
σε έλεγχο.
Κουμπώνονται όλοι.
Ο φόβος είναι ύψος δυσθεώρητο: σαν μία μάντρα
που σε κλείνει και σε αποκόπτει
από τα τεκταινόμενα.

Αν επιμένω στην ελευθερία της σκέψης
είναι γιατί από τον οίκο της μπορείς να ονειρευτείς αυτά που σ’ εξυψώνουν
ράβοντας το κουστούμι της χαράς, σφυρηλατώντας
την ραψωδία της νέας ηθικής.