Παρίσι

Υπαρχει ενας πονος που δεν μπορω να αγνοησω,ένα δωματιο στο Παρισι
Με χαμηλωμενα φωτα να ημερεψει η αληθεια.Ένα δρομακι με αργοσυρτα
Βηματα,λεξεις που παρηγορουν τις μοναξιες.Ένα προσωπο,όχι δυο.Και ο
Χρονος λιγοτερος από ποτε,ο χρονος πενθιμος.Δεν θα δυσκολευτω να
Αγαπησω το ξερω,αυτό το προσωπο θα είναι ιερο.Θα σε φιλησω και μονο
Εσυ θα ξερεις πια ποιος ειμαι εγω.Ισως ουτε εγω.Ένα δωματιο στο Παρισι
Και δεν θελω να είναι φωτεινο.Μονο να καταλαβαινει που και που αυτά
που θα εχω να του πω.Να καταλαβαινει αυτά που θα εχω να του πω.Ένα
Δωματιο στο Παρισι.