Χωρίς εισιτήριο

Απ’ την Ερμού σ’ άλλο βαγόνι
ψάχνω το μπαρ και δεν το βρίσκω
λαθρεπιβάτης, μ’ ένα ρίσκο
που σ’ άλλη σάρκα με σταυρώνει.

Το τραίνο φεύγει στην οθόνη
σαν τη διαφήμιση της Μίσκο·
των φίλων κόλλυβα στο δίσκο,
στις ράγες το ’στρωσε το χιόνι.

Συρμού, Ερμού μοιάζει με ρίμα
που ’γραψα μπαίνοντας πιο νέος·
και πόσα εισπράττει μηνιαίως

ο ελεγκτής που αργά, με βήμα,
ζυγώνει να με βρει, το θύμα
που οφείλει να πληρώσει έως...