Και πως να σε αγγίξω.
Έτσι που στέκεις
περήφανο
ονειροπόλο, καθώς
τα ολόδροσα
φύλλα σου,μια τεραστία
βεντάλια
απλώνουν στο κενό.
Δεν θέλω να
χαλάσω την απλότητά σου.
Με ένα άρωμα μαγικό
πνιγμένο,σε κάθε μου
ανάσα,να γιομίζεις
τα μέσα μου,
συναισθήματα. Αγγίζεις
τον ουρανό,
τόσο απαλά,που λες,
ότι μαζί με
πλουμιστά σου πέταλα,
πετάω μαζί σου,σε ταξίδια,
πέρα από του ωκεανούς
πιο πάνω από τα σύννεφα
ως εκεί, που το
απέραντο γαλάζιο,σε σμίξη
με τα δικά σου χρώματα,
κάνουν το όνειρο αληθινό.
Γιατί είσαι αληθινό.
Τόσο, όσο στην κάθε μέρα μου,
σου λέω καλημέρα,
καθώς ευωδιάζεις,
στην αυλή του σπιτιού μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου