Ἐνύπνιον ᾿88 / Ρουμελιωτάκης Χρίστος

Ἦρθε ὁ πατέρας μου τή νύχτα  
καί μέ φώναξε·
  μαθαίνω πράγματα, μοῦ λέει,
  καί φοβοῦμαι,  
νά πληρώσεις τό νοίκι σου καί τά κοινόχρηστα
  καί τά ἄλλα,  
ὅπως συμφώνησες.  
Μά πατέρα, τοῦ λέω,  
ἐδῶ δέν εἶναι τό σπίτι μου, εἶναι ἡ φυλακή,  
δέν τό βλέπεις;  
κι αὐτή δέν εἶναι ἠ βρύση πού στάζει,  
εἶναι ἡ ζωή μου  
πού στραγγίζει σταγόνα-σταγόνα.  
Τό ξέρω, μοῦ λέει,  
ἀλλά καί σύ τό ἤξερες καί ὑπόγραψες
  καί τώρα ὀφείλεις νά πληρώσεις,  
ὅπως ὅλοι μας.
  Ξένος εἰμί