Ημερολόγιο Πολέμου

Μία γέεννα Πυρός φλέγεται
κάπου στην άγνωστη Συρία.
Ως τα πέρατα της μακρινής της γης
Θηρευτές ονείρων ταξιδεύουν
σκορπίζοντας το Θάνατο.
Μαύρες ανεμώνες οι νεκρές ψυχές
συντροφεύουν τη Σιωπή.
Στις Ακρολιμνιές μπλε βιολέττες
σαστίζουν στο είδωλό τους.
Σάρκες διαμελισμένες διακρίνονται
στο Μισόφως του πυθμένα τους.
Ανηλεής εκτελεστής τους,
η Παράνοια, ο Αλληλοσπαραγμός των ανθρώπων.
Ημερολόγιο Πολέμου.
Ανίερο Ψυχογράφημα
των Χαλκευμένων συνειδήσεων.
---------------------
Ναι οι Ρεαλιστές
εξουσιάζουν πλέον τα Ανεκπλήρωτα όνειρα.
Οι Ευαίσθητοι πίστεψαν,
αλλά δεν μπόρεσαν να αφαιρέσουν το
Μπρούτζινο προσωπείο
του Υποκριτή κόσμου.
Ρώτησαν για την Αγάπη, για τον Έρωτα,
εάν υπάρχουν,
εάν συνεχίζουν να οδηγούν τα Ανθρώπινα.
Ρώτησαν.
Μα δεν Τόλμησαν να Κυβερνήσουν.
Η αιώνια Απάντηση ακούσθηκε
ξανά απ’ τους γιούς του Κάϊν.
Πόλεμος.
Ημερολόγιο Πολέμου.
Ιδανικά που λησμονήθηκαν,
οι Άνεμοι τα εξόρισαν Άστρα
στις Ασύνορες Θάλασσες.
---------------------
Πόλη Χόμς.
Ένας ελεύθερος Σκοπευτής εστιάζει
σε δωμάτια Ανήλια, σε αδιέξοδες Σκέψεις.
Αυτές που κρέμονται βουβές
σε σπασμένες κορνίζες στους
Λευκούς ρυπαρούς τοίχους.
Κάποια Σύντομη ζωή που σβήνει,
όταν εκείνος τη σημαδεύει.
Ζωή ή Θάνατος, για αλυσοδεμένες Ελπίδες,
που αυτοοικτίρονται από συνήθεια.
Κι οι Δρόμοι των ανθρώπων χωρισμένοι
με Συρματοπλέγματα, γεμάτα με Αίμα ξεραμένο
από κλεμμένα Όνειρα.
--------------------------------------------
Καμένα αυτοκίνητα με Στάχτες
απ’ τη Σάρκα αυτών
που δεν πρόλαβαν να φύγουν.
Νεκρά παιδιά στα πεζοδρόμια.
Κατεστραμμένα πράσινα παιχνίδια,
τρυπημένα από Σφαίρες και Λευκά τριαντάφυλλα.
Κόκκινα ποδήλατα, Διαλυμένα
από τις ερπύστριες των Τανκς και νεκρά ηλιοτρόπια.
Παιδιά, που τα δάκρυά τους ξέπλυναν
τις Μαύρες μπότες Προγραμματισμένων στρατιωτών
να σκοτώσουν οποιονδήποτε.
Μητέρες ανυπεράσπιστες,
που το Μητρικό τους γάλα πωλείται
με δώρο ένα όπλο Μίσους στα Πολυκαταστήματα.
Άνδρες που αγοράζονται χωρίς τιμή.
Ο ζητιάνος που κρυώνει στη γωνία.
Ο ψηλός Ασφαλίτης που τρομάζει τη γειτονιά
με ένα Χαμόγελο.
Ημερολόγιο Πολέμου.
Σκιές που ζωγραφίζουν με δάκρυα και Χαμένα όνειρα
ένα πικρό Φεγγάρι.
-----------------------------------
Πόλεμος.
Αυτός, ο Επόμενος, ο μεθεπόμενος.
Ο μεγάλος Καιάδας των
Αμέτρητων κουρσεμένων Ψυχών.
Πάμε για το επόμενο γύρισμα
φωνάζει δυνατά ο Σκηνοθέτης.
Πέφτει ο αναμενόμενος Τίτλος:
«Ο Πόλεμος ξεγυμνώνει την Αλήθεια μας».
Ναι έτσι θα ξεκινήσει τα λόγια του.
Ο Πολεμικός Ανταποκριτής
μιλάει.
Ένα νέο Ημερολόγιο Πολέμου γράφεται.
Η Αρχή που γίνεται Τέλος.
Το Τέλος που γίνεται η Αρχή.
Που χάθηκες Αγάπη;
Για σένα δάκρυσε στα Τραγούδια του
ο άνθρωπος...