Στα ρόδα της αυλής μου

Στα ρόδα της αυλής μου
αγκάθι δε θα βρεις,
την πόρτα της ψυχής μου
δεν πέρασε κανείς.

Τα χείλη μου η δίψα
τα έσκαψε βαθιά,
αν έρθεις μεσημέρι
θα γίνω εγώ δροσιά.

Αν έρθεις νύχτα πάλι
στο λέω μη ντραπείς,
φωτιά εγώ θ΄ ανάψω
και φως της αστραπής.

Στα ρόδα της αυλής μου
αγκάθι δε θα βρεις,
την πόρτα της ψυχής μου
δεν πέρασε κανείς.