Εργένης

Μες στου μυαλού του τη σιωπή

Ψάχνει με απόγνωση να βρει

Λίγη χαρά στα περασμένα !

Μόνος μια ολάκερη ζωή

Με συντροφιά μοναδική

Βήματα ξένα !

Σέρνει τα πόδια του με ακεφιά

Στα μονοπάτια που οδηγούν

Στη μοναξιά του…

Στα σκαλοπάτια η ερημιά

Κάνει ν’ ακούγονται βαριά

Τα βήματά του !

Βάζει στην πόρτα το κλειδί.

Μες στην καρδιά του μια πληγή

Άφησε ο Χρόνος !

Μες στου σπιτιού του τη γωνιά

Θα ‘ναι, όταν θα ‘ρθει το πρωί

Και πάλι μόνος !