Απόμερη μέσα στη σκοτεινιά της εξοχής άνοιξε μεμιάς τα παράθυρα της νύχτας δωροδοκώντας την μ' ένα ποτήρι κρασί γεμάτο αντιλαμπές και μνήμες. Μπήκε η παρέα που ερχότανε απ' τους ουρανούς αδειάζοντας το στέρνο από τραγούδια.
Έτσι πιωμένοι βγήκανε απ' το μπουκάλι χορεύοντας ρυθμούς που έπαιζαν στον άνεμο τα δέντρα. Χαράματα περνώντας απ' τη ρεματιά ξυπνήσανε τ' αηδόνια κι ήπιαν και πάλι μουσική απ' το λαγούτο του μικροσκοπικού τους στέρνου.
Όταν ξαπλώσανε να κοιμηθούν ανάβλυζε κιόλας φως απ' το κορμί τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου