Μικρά αφηγήματα (απόσπασμα)

«Παρακαλώ σε, φίλε μου, / μη μου μιλάς εδώ πέρα στην ακρογιαλιά, / μόνʼ άκου τον πλατύ λόγο της θάλασσας. / Άκου πολύ, να δροσιστούν τα συναισθήματά σου. / Γείρε στα πολύχρωμα βότσαλα / και βάλε πάνω τους τʼ αφτί. / Θʼ ακούσεις νανουρίσματα και μύρια μυστικά. / Είναι καλός αφηγητής η θάλασσα / και καλός τραγουδιστής. / Μονʼ άκου, άκου, άκουε, / κι ο νους σου ας ταξιδεύει.» 

-----------------------------

  «Το φεγγάρι σήμερα, / – ώρα τρεις μεταμεσονυχτίως – / παραπατά σαν μεθυσμένο, θαρρώ, / στη στράτα τʼ ουρανού. / Ίσως να πέρασε απʼ τα ταβερνεία, / που ήταν στο δρόμο του / και το κέρασαν οι θαμώνες / από ένα καρτούτσο ρετσίνα… λέω.» 

------------------------

 «Με έφηβη γραφή / υμνώ το γλυκό, άσπιλο, κορμί σου, / κοπέλα ώριμη!... / Έτσι όπως στέκεις ντυμένη το πολύ φως / σαν σώμα άνοιξης μαγεύεις. / Δεν έχει το βλέμμα μου / ασελγή επιθυμία. / Φιληδονία δεν τʼ αγγίζει. / Πρόστυχες φαντασιώσεις δεν το λερώνουν. / Μόνο ξωτικά νησιά προβάλλουν ξάφνου / μπροστά στα μάτια μου!...» 

--------------------------

 «-Γέρασα πια. / Τι να τα κάνω τώρα / τα επιθετικά όπλα μου, τʼ ακόντια και τα τόξα. / Σε λίγο θα πετάξω και τʼ αμυντικά μου: / τις ασπίδες και την πανοπλία μου όλη. / Μου είναι άχρηστα κι αυτά. / Μονάχα οι αναμνήσεις αγώνων / μου κρατούν συντροφιά.»