Ο λώρος

 
Ποτέ σου δεν κατάλαβες μητέρα
τα τριαντάφυλλα που αναρριχιόντουσαν
γύρω-γύρω σε ολόκληρο
το γυμνό κορμί μου
 
Και πως σφάδαζα όταν μαραίνονταν
ματωμένη του λυγμού τους μυρωδιά
μέναν τ' αγκάθια
 
Συνέχιζα,
μαραμένα τριαντάφυλλα φορτωμένος
τρόμο, τραύματα
μέναν τ' αγκάθια
 
Διαστέλλονται οι πληγές μου κάθε άνοιξη
Γι' αυτό αγαπώ τους χειμώνες
Μείναν τ' αγκάθια.