το τραγούδι του νεκρού γιου

Έφυγες μια νύχτα του Νοέμβρη
και εγώ σε περιμένω χρόνια τώρα να έρθεις πίσω γιέ μου
για να φέρεις και πάλι την χαρά στο άδειο σπιτικό μας.
Ρόζιασαν τα χέρια μου να σε προσμένουν
και είναι η νοσταλγία του φιλιού σου
το αγιόκλημα που θα απλώνει διαρκώς τα φύλλα του
όταν ο χρόνος θα μετρά άπληστα τα λάφυρά του
στα χαρακώματα του γερασμένου πια κορμιού μου…

Έφυγες μια νύχτα του Νοέμβρη
πουλάκι μου αμάθητο στα βόλια του θανάτου
όταν στις γειτονιές του κόσμου βασίλευε ο φόβος
και απόμεινε ορφανή φωλιά η αγκαλιά μου
να σε καλεί αδιάκοπα θρηνώντας πίσω
να την πλημυρίσεις με το άγιο φως της παρουσίας σου
επειδή θαρρώ πως τίποτε δεν άλλαξε από τότε παιδάκι μου
γιατί είναι άγρια η φύση των ανθρώπων
σκληρή και αχάραχτη σαν το διαμάντι
και είναι οι δυνατοί που θα εκμεταλλεύονται
πάντα τους αδυνάτους …