Παναγία Σαλαμιώτισσα

«Και τα τζιτζίκια μες στο μεσημέρι
 Λαλούνε κυριελέησον ακόπαστα

Ενώ γλυστρούνε ίσκιοι άγρυπνοι,  ιλαροί
Μέσα στα χρόνια

Δείχνοντας προς τα βήματα των Αποστόλων
Που φέραν μια και διαπαντός

Την ευλογίαν Εκείνου
 Στον ξεχασμένο τόπο αυτόν.

Φιλόξενο της Παναγίας κονάκι΄ 
Τα χελιδόνια διασχίζουνε

Τη φεγγερή σιωπή καλωσορίζοντάς σε.  
 Στάσου, διαβάτη, να ξεκουραστείς,

Ν’ ακούσεις καθαρά τον χτύπο της καρδιάς σου, 
Τη μέσα σου φωνή που αποζητά

Ν’ ανθίσει σε άγονους καιρούς.»