Άπειρο

Και τώρα
μπορούμε
να κλείσουμε τα μάτια
επιτέλους
να κοιμηθούμε
κάτω απ’ την άδολη επιφάνεια της σιωπής
με μονάχη σκεπή
έναν ουρανό ξυρισμένο 
και μυριάδες κλαδιά δέντρων γυμνά
μέσα στο ψύχος αύξων
ενός λευκού πρωινού
ελάχιστος
χάνομαι σύσσωμος μέσα σ’ έναν μαρμάρινο ήλιο