Η Πολυξενούλα

Στην Π.Σ

Περιβολάκι μυστικό
όχι τ’ απόκρυφου καημού
αλλά του σύννεφου αυτών
των χαμηλόφωνων βλεφάρων
τι κελαηδάς στον κηπουρό
σα να σε πότιζε ενώ
μόνη των φύλλων σου νυχθήμερ΄ η δροσιά
ανακυκλώνει το χυμό σου ως τη ρίζα
εκεί που ευδοκήθηκα αδόκητα
σκυφτός, απ΄ την ξεσύρτωτη πορτούλα
να βρέξω το αχείλη μου παράωρα
μπαχτσέ μυριστικέ μου
γονατισμένος στις λιμνούλες των ονείρων σου
κατάστεγνος εγώ.