Ο φίλος μου ο όμορφος αφροδισιολόγος
νεαρός, με ωραία χείλη και βοστρύχους ξανθούς
μου εξήγησε τρία απογεύματα γιατί αποφάσισε
μιαν ειδικότητα που στις μέρες μας έχει ξεπέσει.
«Τι να ελπίσω σ’ ένα δυο σταγόνες αίματος, έλεγε
σ’ ένα τοπίο όλο κόκαλα αποκαρδιωτικό.
Αυτά μπορώ και τα σκεπάζω – μένουν πάντοτε
θερμές εστίες μιας μόλυνσης τρομαχτικής
τ’ ασήμαντα θανατηφόρα έλκη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου