Αγάπη που ξόδεψε

Αγάπη που ξόδεψε και ξοδεύτηκε..
έκανε το αίμα φωτιά
γεφύρωσε και χώρισε τα όμοια
φύτρωσε ανούσια σε λάθος διαδρομές
πίστεψε και δραπέτευσε βουβά

Αγάπη που έχασε τα κλειδιά της στο δρόμο
κι απόμεινε στο κατώφλι..
έτρεμε το φιλί της πρώτης ματιάς
στα ύστατα σημάδια παραδόθηκε..
μεγάλωσε και μίκρυνε σε μια νύχτα
σάλεψε τη λογική και γέλασε με σπασμούς

Αγάπη που κλειδώθηκε στα κύτταρα
κι έγινε ίσκιος και θεός..
μοιράστηκε σε κενές σελίδες εραστών
και σημαδεμένα χαρτιά..
αγάπη που εμπνεύστηκε απ’την ανάγκη
και σπάραξε σε άδεια αγκαλιά..
αγάπη μέσα σε φράχτες ανήμπορη..
δήμιος που λεηλάτησε,
απαξίωσε στίχους και κραυγές

Αγάπη που έγινε οργή το ξημέρωμα
λήστεψε και δείλιασε
αγάπη του φόβου και της πτώσης
της μιας ευκαιρίας
της αμφιλεγόμενης μάχης
του πένθους της σελήνης
της υπεράσπισης και του αντίο..

Αγάπη που θα ξαναγεννηθεί
χωρίς όριο στο παραπέντε του τέλους…