(Είναι...)

Είναι
που έχω φυλάξει λίγα φύλλα για φέτος την άνοιξη
κάτω από το μακρύ ποτάμι
κατά μήκος της σπονδυλικής μου στήλης κυλάει φωτιά
αρθρώνοντας εξαρθρώνοντας
σπόνδυλους εφαπτόμεν’ αγγεία οστά
σφαδάζοντας
κάθε μέρα που χάνομαι
ολοένα πιο σκοτεινά
στο βάθος που στενεύοντας κουκίδα στην κόρη
μαύρο το φως