θλίψη

Η θλίψη μου βουτάει από το μπαλκόνι ,
Πέφτει κάτω – μπαίνει στη γη ,
Βγαίνει από αυτή .
Η θλίψη μου βουτάει από το μπαλκόνι ,
Παρανομεί – δεν αντέχει τον εαυτό της ,
Κάνει την νύχτα μέρα .
Η θλίψη μου βουτάει από το μπαλκόνι ,
Σπάει την καρδία της χίλια κομμάτια χειμάρρων μεγάλων ,
Ρίχνει τα αστέρια κάτω – κλέβει το φώς τους –
Αντέχει ,
Δίνει αέρα και ζει ,
Ανασαίνει και ζει .