Οι σκοτωμένοι

Οι σκοτωμένοι δε θρηνούνε

τι έχουνε δάφνες και μεθούν

πετούν ψηλά στα οράματα

μες στα ‘ Ηλύσια ζούνε

Δεν έχουν άλλο φόβο πια

να ξαναγεννηθούν

και στον εμφύλιο —σχεδόν παιδιά-

να κατασκοτωθούνε