των στιγμών

Τα δάκρυα των στιγμών που ξοδέψαμε για μας
σύνοψη μιας ολόκληρης χρονιάς
και υπενθύμιση από ατσάλι σμιλεμένη
στα χυτήρια της θύμησης
για την καινούργια χρονιά.

Ο ύπνος συνεργός της νοσταλγίας
και υπηρέτης της μοναξιάς
το δάσος τους ποτίζοντας
με αναμνήσεις απ’ τα κρυμμένα του σεντούκια.
Οι καρδιές κόκκινες σαν ιστορία
διηγούμενη με ανεξίτηλο μελάνι
απ’ τους κονδυλοφόρους του χρόνου.
Κι η φεγγαράδα του φωτός
στα πλακόστρωτα της αναμονής
με τη χημεία της προσμονής οδηγό.
Το παιχνίδι των λεπτών με την ώρα
και η αραίωση του χρόνου
με το νερό της αναβολής.

Δάκρυα στάλες σαν ακούραστο κύμα
ή σπασμένο ρολόϊ.
Στάλες καθρεπτιζόμενες στα δάκρυα
κάτοπτρο της γέφυρας από τα περασμένα στα ερχόμενα
και τροχονόμος η μνήμη
που αποξεχνιέται στις αναμνήσεις της.
Στάλες που υπενθυμίζουν:

Τα όνειρα μην τα νηστεύεις.