κτίρια / Μόσχοβος Νίκος

Κτίρια γκρεμισμένα
Κτίρια κτισμένα πάνω σε αίμα.
Εκεί έζησα παράξενες στιγμές
στιγμές μελαγχολικές,
στιγμές χαρούμενες.
Σ’ ένα τέτοιο κλουβί γεννήθηκα,
μεγάλωσα,
αγαπήθηκα.

Κτίρια πολυόροφα
υπάρχουν γιατί τα θέλουν άλλοι.
Σε μισούν,
σου απαγορεύουν την επικοινωνία,
σε διαλύουν
για την ανθρώπινη υπόστασή σου.

Δεν μπορείς πια να μιλήσεις΄
τα παιδιά δε σε καταλαβαίνουν,
η απόσταση μεγάλη,
το χάσμα έγινε.
Ποιος είσαι;

Τι τάχα γυρεύεις;
Την ανθρώπινη επαφή
Ανάμεσα στα ηλεκτρικά συστήματα
η ομορφιά χάνεται.
Ξεσπιτωμένες οικογένειες
ακοινώνητες,
απόμερες,
σε κοιτάνε
μέσα από το μικρό καβούκι τους.
Κτίρια γκρεμισμένα
Κτίρια ποτισμένα
με το χρώμα
της νοητής λήθης μου.