Δόσμου, Θεέ μου / Δωριάδης Αντώνης

Δόσμου, Θεέ μου, την υπομονὴ που δίνεις σ' έναν εργάτη
που προσπαθεί να χτίσει το σπιτικό του, να κατοικήσει
και που ο άνεμος, η βροχὴ και τα σκάρτα υλικὰ
του το χαλοῦν μα αυτός, εκεί — όλο κι επιμένει.
Που οι χωροφύλακες του ζητούν άδειες και τα τέτοια
κι αυτὸς δεν έχει• καὶ του το χαλούν•
-μα αυτός, εκεί— όλο κι επιμένει
Δόσμου, Θεέ μου, την υπομονὴ που δίνεις σ' έναν εργάτη
που χτίζει, επιτέλους, το σπιτικό του προτού πεθάνει.