Κι αυτοί ...του Αντωνάτου Νίκου

Κι αυτοί που ήσαν κάποτε αθώοι
αυτοί που λογαριάζονταν "σκληροί"
-για τούτο και τους αγαπούσαμε-
δεν κράτησαν πολύ
Μόνο στο ύφος τους το κάτι τις
της αθωότητας παλεύει ακόμη
μα έχει πάψει να τους μοιάζει
τώρα από καιρό
όπως κι εμείς έχουμε πάψει
σ' ό,τι μας έμοιαζε να μοιάζουμε
Κι όπως ο Θόδωρος άλλοτε, το ξύλινο
ποδάρι του, βγάνω κι εγώ
βράδυ πριν πέσω, τη φωνή μου.