Η προδοσία γεννούσε τους άρχοντες

"Η προδοσία γεννούσε τους άρχοντες ή τα χρόνια τα φέρναν έτσι στους Έλληνες;/ παράδεισος και κόλαση μαζί, να αγκαλιάζονται σε χρόνια και εποχές/ θλιμμένη η γη μαζεύει θύματα, ως ήρωες, βαπτισμένους με ενοχές/ χαμένοι σε προδοσίες και ταπεινώσεις, από την εποχή του Προμηθέα/ ριζώνουμε στις τιμωρίες και τα δάκρυα, όμως μισήσαμε πολύ τον εαυτό μας/ σαν διάβολοι έφταναν οι αρχηγοί και μας έταζαν, εμείς δεχόμασταν, συνέχεια/ μα τίποτα δεν άλλαζε, μόνο εμείς κι οι πληγές μας, απ' τους πολέμους/ έλαμπε ο ήλιος κάθε φορά, όμως κρατούσαμε τα σύννεφα κοντά, για κάλυψη."