Το νησί με τους ελαιώνες (Ι)

Φυσά
Και ξετυλίγονται αργά ένα ένα τα πεύκα
Τούφες τούφες ασημένιος αέρας
Παντού...
Οι ελαιώνες της θάλασσας
Και μικρές αλλ' αμέτρητες ξύλινες προκυμαίες
Με τις φωνούλες των παιδιών
Ανηφορίζοντας αντίθετα σαν τα λουλούδια
Σε μια μακριά όπως η παραλία ενθύμηση
Επιστρέφουν.