"Ήταν παγίδα η ζωή τελικά, κάθε μέρα έδενε και περισσότερο με τους
ρυθμούς της/ μόνο την αναπνοή άφηνε ελεύθερη για να φωνάζει, βασικά να
ξέρει τι κρατάει σφικτά εκεί μέσα/ κι όμως ξεθάρεψαμε την κάναμε παρέα,
που και που μας άφηνε λίγο χαλαρά από τα δεσμά μας/ κάτι στιγμές δηλαδή
για να νιώθουμε όμορφα, περισσότερο να θυμόμαστε λίγο αργότερα/ όταν τα
πράγματα αλλάζουν και στέκουν απέναντι, ξένα πια μα τόσο δεμένα στην
πραγματικότητα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου