Ξυπνώντας ξαφνικά μεσ’ το σκοτάδι

«Ξυπνώντας ξαφνικά μεσ’ το σκοτάδι

Χρειάστηκα ένα ποτήρι με νερό,

μια εφημερίδα,

φως δίπλα στο κρεβάτι, δύναμη και

τύχη

Να σπάσω ετούτο τον καθρέπτη

Που με κοιτάζει χρόνια

δακρυσμένος

Δύσκολα χρόνια

Για τη καρδιά που επιθυμεί και

τείνει

Να ξεπεράσει το κορμί και όριά

του

Τα φύλλα της γραμμένα ως τη μέση

Τίποτα τελειωμένο κερδισμένο

καθαρό

Το όνειρο αλλάζει σε εφιάλτη

Σαν το οξύ τρώει της ζωής το

μέταλλο».