Διασταύρωση [απόσπασμα] / Αβούρης Παύλος

Άγριο ρόδο
είμαι η μαργαρίτα σου
κατασπαρμένη
είμαι η πέτρα στα νεφρά σου
αφοδευμένη
ταμπόν ανάγκης και στιγμής
πετσέτα που ’πεσε στο πλάι
το μπάνιο του Μωυσή
τ’ αλλόκοτο ζωύφιο που ξέπεσε στη νύχτα·
τα χάπια που διπλάρωσες
σκίσαν το φως κάτω απ’ τα νύχια
κάτω απ’ την τρίχινη συνήθεια
ζυγώνουν τώρα οι κηλίδες σου
κάτω απ’ το έμπλαστρο
ο πόνος ζωγραφίζει·
αυτό που είδα ’π’ το μπαλκόνι να χορεύει
η ηλικία το ’στειλε
και το παιδί ρυτίδιασε
αφέθηκε να σβήνει μέσ’ στα σκεύη.