9

Μας παίρνουν τον Κωστή για το στρατοδικείο.

Τα δάχτυλά του

μπερδεύονται και δένονται στους κόμπους.

Δε λέει ακόμα να αποχωριστεί τις δυο κουβέρτες

δεν το αποφάσισε ακόμα

να μας αφήσει τα άχερα.

«Συνηθισμένα πράματα. Μια μεταγωγή.

Όχι, μια δεύτερη ξαδέρφη μου.

Πέστε της πως θυμάμαι. Πάντα θα θυμάμαι».

Ένιωσα τη βέρα στο μεσιανό του δάχτυλο.
Πρώτη φορά μού παίρνανε
τόσο χρυσάφι μέσα από τα χέρια.

Ενότητα ‘Ανεπίδοτα γράμματα’ Συλλογή «Άγονος γραμμή»