Ένα ποίημα

Με πιάνει μια αρρώστια
με τα παλιά βιβλία.

Βίοι κιτρινισμένοι
βάφουν τα χέρια μου
μπαίνει στο δέρμα μου
σκόνη από μακρινούς βοριάδες
στις φλέβες μου
ανεβαίνει φωτιά.

Στερεμένα πηγάδια
αναβλύζουν
με καλούν να δω
το βάθος τους
δέντρα μισάνοιχτα
στη σκιά
με συντροφεύουν
σαν μεσημέρια
φράχτες
με αγκαθωτό σύρμα
πληγώνουν
το μεσαίο μου δάχτυλο

βγάζω μαντίλια
από τις τσέπες
να σκουπίσω
τον πόνο

ανεβαίνω
στη μικρή κούνια
της αυλής
και ασκούμαι
στις αιωρήσεις.

Με κυκλική τροχιά
πέφτω
από το ψηλότερο
σημείο.