Η δίαιτα

Θα σας πω μια ιστορία
απ`τα χρόνια μου τα πρώτα,
στο Παρίσι όταν ζούσα
με τη θεία Πανακότα.

Ήτανε η γειτονιά μου
άκρως καλλιτεχνική,
με πολλούς ”γλυκούς” αστέρες
θέατρο και μουσική.

Στο απέναντι μας σπίτι
κατοικούσε ο Ζελέ,
που φορούσε μπλέ φανέλα
και σορτσάκι εμπριμέ.

Ήτανε μεγάλος σκόρερ.
Στην επίθεση αετός!
Μα από μια λάθος τρίπλα
έμεινε για πάντα εκτός…

Στο διαμέρισμα το δίπλα,
δυο στενά απ`το Ζελέ,
έμενε μια πριμαντόνα
η μις Κρεμ Καραμελέ.

Είχε όμως πολλά κόμπλεξ
ζήλευε τη Σαντιγί
που ήταν πρώτη στις κορώνες
και την ήξερε όλη η γη!

Πάνω από τον όροφό μας
κάθε μέρα ντο και σολ,
έπαιζε στο πιάνο φούγκες
ο γνωστός Προφιτερόλ.

Έγραφε πολλές σονάτες
συμφωνίες,κουαρτέτα
και στο μέγαρο τον είχαν
φάτσα μόστρα σε πορτρέτα.

Όλη μας η γκαρνταρόμπα
δια χειρός της Ραβανί,
που ήταν διάσημη μοδίστρα
με φινέτσα και γραμμή.

Με μεγάλη αδυναμία
στον τραγουδιστή της ροκ
τον περίεργο,μα κούκλο
και γνωστό σε όλους Κωκ!

Μα σε δέκα χρόνια μέσα
κόψαν όλοι τα γλυκά
και προτίμησαν οι Γάλλοι
φρούτα και λαχανικά!

Χάσαν όλοι τις δουλειές τους
φύγαν σ`άλλες γειτονιές
και ξεχάστηκαν αμέσως
στις επόμενες γενιές…

Μα εγώ πάντα θυμάμαι
την παλιά μου γειτονιά
με τα όμορφα σοκάκια
και τα διάσημα γλυκά…

Κι έτσι δίαιτα δεν κάνω!
Είναι τρομερά κακό!
Είναι σαν να απολύω
ένα άμοιρο γλυκό!