Έπρεπε να αρκεί / Μουκριώτη Τζίνα

Θα μασούσαμε μαζί πικραμύγδαλο
σε παράθυρο ανοικτό στο πέλαγο.
Γιατί περιμέναμε να χιονίζει γιορτές
με τους ανέμους ν' αποκοιμιούνται,
κρεμασμένοι απ' το κατάρτι
δίπλα στο παγωμένο του βορά φιλί

Ξέρεις, μου υπαγόρευαν έτσι
να σε φωνάζω, εξόριστοι άγγελοι
κι ας έσπαζαν τα κύματα
τρεις συλλαβές το όνομά σου
- να σε προφέρω εύκολα πιότερο
Α - γα - πη, ήταν,
έπρεπε ν' αρκεί
αφού υπέγραψα Άνθρωπος

Κλείδωσε τώρα καρδιά μου
καθώς σαλπάρω να μην πικρίζω
τη θαλασσογερμένη ελπίδα.
Ο Ποσειδώνας γιορτάζει γυμνός
χωρίς πυξίδες και αστρολάβους
πάντοτε στις τρικυμίες