ΜΙΝΥΩΝ1 ΔΑΝΑΩΝ2 ΚΙ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΑΓΟΙ ΚΙ ΗΓΕΤΕΣ

Ουτιδανό3 το νυν κοινωνίας Ελλάδος σαθρό πλέγμα:
κατάντησαν τους αγνούς ανθρώπους παρείσακτες ρουφιάνες,
τσακίσαν το περίφημο φιλότιμο κι ηρώων φλέγμα,
που πια "κουνιούνται" σαν γριές, άσχημες, άντυτες πουτάνες.

Έτι δε κι οι εσθλοί4 ταγοί δεν εμπιστεύονται ουδένα.
Απίστευτο, μα κι αυτοί σε ρυθμούς επείσακτης ρουφιανιάς,
καμμία τιμή και σεμνή αγλαή τύχη σε κανένα
κι οι ύστατοι τίμιοι άνδρες σε δρόμο σκαιό πουτανιάς.

Χαθήκαν τα παλαιά ήθη ανδρών, τα παλικαρίσια
κι ουδείς πιστεύει τον σύντροφό του ως αγαθό κι αληθή.
Άπαντες κατατρομαγμένοι έρπουν χαμερπώς, φιδίσια
και μέσα σ’ αυτόν τον ζόφο Λευτεριά θα ξαναγεννηθεί.

Κλείσαν σε δήθεν αδιέξοδο την πιο γλυκειά Πατρίδα
τα λερά κνώδαλα θρασύδειλων κι ανάλκιδων5 μασόνων,
νομίζουν τους ταγούς κι ηγέτες Δαναών2 - θεών, μαρίδα,
λες κι οι πρόγονοι Μινύες1 ήσαν άμοιροι των κιόνων.

Μα, υπάρχουν και κάποιοι τύποι που δεν γίνονται ικέτες
μήτε σαν μοιρολάτρες τύχη κι ειμαρμένη περιμένουν.
Είν’ ιππότες, που εμπνέουν τα πλήθη, οι ταγοί κι ηγέτες,
απειθείς γαβριάδες, που μ’ ανδρεία κι αλκή6, επιμένουν.

Είναι οι Μινύων1, Δαναών2 κι Ελλήνων ταγοί κι ηγέτες,
που θα εγείρουν και θα κατευθύνουν πατριωτών πλήθη.
Είν’ αυτοί που θα πατάξουν τους πολιτικάντηδες κλέφτες
κι αριπρεπώς7 θα φέρουν εκ νέου τα των Ελλήνων ήθη.

1. Μινύες (Ορφική λέξη): προσφώνηση των Ελλήνων από τον Ορφέα.
Μινύες: Έλληνες.
2. Δαναοί (Ομηρική λέξη): προσφώνηση των Ελλήνων από τον Όμηρο.
Δαναοί: Έλληνες
3. ουτιδανό (Ομηρική λέξη): τιποτένιο
4. εσθλός (Ορφική και Ομηρική λέξη): καλός, αγαθός, ανδρείος, ευγενής, αίσιος, δραστήριος.
5. άναλκις (Ομηρική λέξη): ο μη έχων αλκή.
6. αλκή: δύναμη, θάρρος (κατά την μάχη), υπεράσπιση, πόλεμος.
7. αριπρεπώς [εκ του αριπρεπής (Ορφική λέξη)]: μεγαλοπρεπώς, ενδόξως.