Oταν από μικρός μαθαίνεις την αλήθεια...

Μια γιαγιά κρατά από το χέρι ένα παιδάκι.

Πηγαίνουν βόλτα το μεσημέρι για ν' αφήσουν τη μαμά να κοιμηθεί.

Hσυχη.

Στο δρόμο το παιδάκι βλέπει μια μανταρινιά.

Ρωτάει τη γιαγιά του δείχνοντας:

-Πώς το λένε αυτό το μανταρίνι;

-Κλημεντίνη.

-Γιατί γιαγιά;

-Για να ξεχωρίζει από τα άλλα μανταρίνια.

Παραδίπλα με δυσκολία αναγνωρίζει μια συκιά.

Ρωτάει τη γιαγιά του δείχνοντας:

-Πώς το λένε αυτό το σύκο;

-Φραγκόσυκο.

-Γιατί γιαγιά;

-Για να ξεχωρίζει από τα άλλα σύκα.

Μια κυρία στη συνέχεια τους συναντά τυχαία και αμέσως χαμογελάει.

Ρωτάει το παιδάκι κοιτάζοντάς το στα μάτια:

-Πώς σε λένε εσένα μικρό μου;

-Απάνθρωπο.

-Γιατί καλό μου;

-Για να ξεχωρίζω από τους άλλους ανθρώπους.

H κυρία απόρησε, η γιαγιά συμφώνησε, το παιδί μεγάλωσε.

Η μαμά κοιμάται.

Hσυχη.