Εντελβάις

Αγάπη, από την έρημο, σου φέρνομε αρμυρίκια

κι είναι φτωχά, μα ωστόσο

σκέψου με πόση τσιγγουνιά

μαζέψανε σταλιά-σταλιά την αυγινή τη δρόσο

και φτιάξανε τ’ ανθάκια τους κατάσπρα και μελιτζανιά.

Αγάπη, από την έρημο σου φέρνομε αρμυρίκια…

Αν δεν ανθούσανε κι αυτά, δε θάρχονταν ο Μάης

στην έρημο. Στην έρημο πού να τα βρούμε τα Εντελβάις;