Κύθνου

Ο ουρανός είχε χαμηλώσει
κι έβοσκε μες τις ψυχές των ανθρώπων
το φρέσκο γρασίδι της αιώνιας υποταγής

κι η υπομονή επανάσταση ανάπηρη είναι

Η σκληρή γη είχε ανέβει
στο ξάγναντο των γυναικείων ενστίκτων
και ρουφούσε ελλειπτικές στιγμές από το μέλλον

κι η προκοπή χυμένη ενέργεια είναι

Ο αέρας είχε πήξει γύρω από των παιδιών την απλωσιά
και τείχιζε τις ανάγκες τους από τις κακουχίες μιας αιφνίδιας επιπολαιότητας

κι ελευθερία αποδημητικό είναι
που το συνειδητοποιείς όταν τεντώνει τις φτερούγες του
για τα παγωμένα μέρη της απόγνωσης