Ο μοτοσικλετιστής

Τι ν’ απόγινε άραγε

Εκείνος ο θορυβοποιός

Της νύχτας

Καβάλα στο μηχανικό του ζώο

Να κραδαίνει την άσφαλτο

Χωρίς φρένο

Να παίζει ώρα ύπνου

Με τις φρένες μας

Εδώ μέσα

Στο σακατεμένο κρανίο

Προχτές το μεσονύχτι

Που κοίταζα απ’ το παράθυρό μου

Το νέο φεγγάρι

Άκουσα θόρυβο παράξενο

Να ‘ρχεται από ψηλά

Και μου φάνηκε πως τον είδα

Ένας άγγελος πάνω σε μοτοσικλέτα

Να διασχίζει τους δρόμους τ’ ουρανού

Κι απ’ το σπασμένο καθρεφτάκι του

Να με κοιτάζει περίλυπος

Βγάλε μου σε παρακαλώ

Μια ωραία φωτογραφία

Να τη στείλω στο κορίτσι μου

Έτσι πάνω στη μοτοσικλέτα μου

Με το ένα χέρι στο χειρόφρενο

Το άλλο να σιάζει τα σγουρά μαλλιά μου

Θέλω να φαίνεται καλά

Το καινούργιο μου πέτσινο

Το σιδερένιο κράνος

Να διακρίνεται προπάντων

Ο ίλιγγος στο πρόσωπό μου

Και κείνο του θανάτου

Το αναπόφευκτο