Αποχαιρετισμός

Εσύ που γύρευες την αλήθεια σου

και τον κορεσμό δεν τον πιστεύεις

τώρα γιατί φεύγεις;

Εδώ είμαι…

τα κύτταρα ενώνω

και την ανθρώπινη μορφή

για σένα αποκτώ.

Τα λίγα ‘όχι’, εκείνα τα πολύτιμα

αυτά μόνο κρατώ

και τα κουτάκια μου διασπώ

μάζα αγάπης που ορμώ

σε ολοκλήρωσης κενό.

Ό,τι δεν είμαι αντανακλώ

γυάλινο πρίσμα, ρόδου χρώμα

αυτό είμαι κι εγώ.

Μπορείς αν θες να φύγεις

γιατί το μέσα σου αγαπώ

απλά που δεν με γνώρισες

γι αυτό μόνο πενθώ.