Η Κυριακή

Θαρρώ μια μέρα θα ξαναβρεθούμε

Μια Κυριακή βεβαίως φθινοπωρινή

κομψά ενδεδυμένοι εν τω μέσω υπαιθρίων

αγγέλων μικροπωλητών λοιπών παρισταμένων

- ή το σενάριο παραλλάσσοντας

φιγούρες ασαφείς ωστόσο επίμονες

στο φόντο μιας μαυρόασπρης φωτογραφίας

Σαφώς σε τέτοιες ή παρεμφερείς συνθήκες

γονυπετείς μ’ ακόμα αμετανόητοι

σφιχτά κρατώντας τις παλάμες μες στις τσέπες

και το κομμένο δάκτυλο αποκρύπτοντας

- λησμονημένο στο συρτάρι μεταξύ φακέλων

κι ετέρων αλληλογραφίας υλικών -

ιδανικοί ως υπήρξαμε εραστές ανεπαρκή

έστω δυο τέρατα ν’ αγαπηθούμε

τις νύχτες κάτω απ’ τα σεντόνια χωριστά

καθένας γλείφοντας του άλλου την αναπηρία

Το δίχως άλλο θα ξανασυναντηθούμε

τα φονικά τύμπανα κρούοντας ρευστά

επικίνδυνα αναβλύζοντας και φθόγγους

καυστικούς στο πλήθος μέσα έρημοι ακούραστοι

φριχτοί

- καθώς μαρμάρινη στιγμή θ’ ακινητεί -

θ’ αγκαλιαστούμε.