Μικρό απόδειπνο

…σβέσον τὰ πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ

τὰ καθ’ ἡμῶν δολίως κινούμενα

τὰς τῆς σαρκὸς ἡμῶν ἐπαναστάσεις κατέστειλον…

Καλοκαίρι σούρουπο σὲ κατασκήνωση.

Ἀεράκι ἀπαλό μὲ δροσίζει…

Ποιο πονηρό;Ποια βέλη;

Τὸ μόνο ποὺ μὲ ἀπασχολεῖ εἶναι ἡ εἱκόνα τῆς Ἁγίας Μαρίνας

στὸ προσκεφάλι τῆς διπλανῆς μου καὶ ὁ ταπεινωμένος ἐξαπογῶ,

δεμένη μὲ τὴν ὰνησυχία τῆς νύχτας πού κατεβαίνει στὴ γῆ

μὲ τὴν ὰόριστη ὰπειλὴ γιὰ τὸ ἄγνωστο, τὸ ἀνεφιχνίαστο.

Ποῦ πᾶμε; Τι εἴμαστε;Γιατί εἴμαστε;

Τὸ ὰεράκι μὲ τρομὰζει καὶ τὰ σὺννεφα μὲ ἀπειλοῦν.

Καὶ ὁ οὑρανὸς ἀπὸ μπλὲ τοῦ κοβαλτίου νὰ μαυρίζει, να

 μαυρίζει.

 Ποῦ πάω; Τι εἶμαι;Γιατί εἶμαι;

Ἑρωτήματα μιᾶς ἔφηβης ποὺ ἀκὸμη δὲν ἀπαντήθηκαν.