ο ερωτας στα χρονια

Περπάτησα πάνω σε όλες τις μέρες της εβδομάδας
για να φθάσω σε αυτό το Σάββατο, με τα δύο βήτα
σαν το κρεββάτι που έχει δυο σώματα
Τέντωσα όλους τους μήνες για να φθάσω γρήγορα στον
δωδέκατο, να βάλω κόμμα, να αρχίσω νέα χρονιά
πάλι με ένα
Συμμάζεψα όλα τα χρόνια σε δύο,
οπού τα έζησα όλα μαζί σου
Ίσως να μου πάρει καιρό να καταλάβω πόσο όμορφα
περνάω τις ώρες
Ίσως κάποτε καταλάβω πως αυτό που νιώθω δεν είναι χολέρα,
αλλά έρωτας μεγάλος που μουγκρίζει από πόνο
και νέες εκπλήξεις
Σε βλέπω να κοιμάσαι και με τρελαίνουν τα λεπτά
που φυγαδεύουν τον ανούσιο χρόνο
Ρίχνω τα χαρούμενα δευτερόλεπτα στον πολύχρωμο κουμπαρά
για να χω το μικρό μου κομπόδεμα
τις δύσκολες στιγμές που θα είσαι απέναντι και όχι δίπλα
στο μεγάλο κρεβάτι.
Σε φαντάζομαι σε κοντινό μέλλον και μακρινό παρελθόν σαν
γριά που λίγα ακόμη της μένουν
Και είμαι εκεί!
Και είμαι για σένα στο κρεβάτι με τα δυο σώματα
που μοιάζουν ν’ αγκαλιάζονται σαν δυο βήτα όλο καμπύλες
Είναι αλήθεια αυτό το καθημερινό παραμύθι!
Είναι αλήθεια! Σ’ αγαπώ στα 82 μου δευτερόλεπτα, επί 25 λεπτά, συν τις
2 ώρες, για όλους αυτούς τους 7 μήνες και τα πέντε χρόνια που περνάω μαζί σου
Είναι ψέμα!
Είναι ψέμα πως κάθε έρωτας κρύβει μια μεγάλη αρρώστια που πρέπει,
όπως και να χει, να θεραπεύεται
Κοιμήσου ζωή μου, κι εγώ κάνω υπολογισμούς για χθες και για άπειρο