Το διπλανό δωμάτιο

Ακούω ένα γέλιο γάργαρο
κι ύστερα ένα υπόκωφο κλάμα.
Βήματα νευρικά στο πλακάκι
από γυναικεία τακούνια
τακ! τακ! τακ!
συντονίζονται στην ταχυπαλμία μου.
Μαντεύω το σκοτάδι
και την ανήσυχη ανάσα ενός αγριμιού.
Τον εγκλεισμό μιας απόπειρας φυγής.
Κάποιος φωνάζει για βοήθεια.
Τι κρίμα πάντα!
Κλειδωμένη στο διπλανό δωμάτιο
προσποιούμαι την απουσία μου.