Εξανεμίστηκαν ωσάν καπνός οι μέρες μου
ξεράθηκε η καρδιά μου σαν το χόρτο
είμαι ένα σπουργητάκι νηστικό
Ξεπαγιασμένο μες στη νύχτα του μυαλού μου
είμαι ένας ξεχασμένος ερωδιός
ξάγρυπνος δε χωράφι ερημικό
ένα στρουθί ολομόναχο
στην κρύα στέγη των αιώνων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου