Ποιητής ΙΙ

Κανένα στίχο μη βγάλεις στον πάγκο αν δεν τον γράψεις με το αίμα σου,
να κοκκινίζει ο τόπος, ζέστη ρέουσα ν’ αρπάζει τα κορμιά,
να σταματάνε στο στασίδι σου, να καίγονται,
μαζί φλόγες ν’ απλώνετε στους ορίζοντες.
Τι κι αν δε δούνε ποτέ το πρόσωπό σου, αν δεν ακούσουν τη χροιά της φωνής σου;
Μαζί, σκεφτήκατε επιτέλους δυνατά