Κρατούσες το φως ως σημαία

Κρατούσες το φως ως σημαία, έτρεχες στα ταπεινά σοκάκια/ ως μικρός αθλητής, ήθελες να φτάσεις πρώτος τη νίκη/ γελούσες σε κάθε σύννεφο σαν έρχονταν, έλεγες θα νικήσω/ θα ξεκινήσω πάλι για τη νίκη, ο κόσμος είναι δικός μου όσο υπάρχω/ δεν απελπιζόσουν ποτέ, ακόμα κι όταν το φαγητό δεν έφτανε/ ακόμα κι όταν το σπίτι τσακισμένο, το πέρναγε ο άνεμος/ κοιτούσες μια σχισμάδα του ουρανού, ότι ξεπερνούσε ένα σπασμένο κεραμίδι/ θύμα του χειμώνα, τακτικά -πάντα- έρχονταν και μαδούσε τις ελπίδες/ ήσουν παιδί του ουρανού και της γης, ήσουν παιδί μας/ σαν φως έτρεχες στη γη, τη ζωή μας και όλα φώτιζαν."