Μια νέκυια μνήμη

Μια νέκυια μνήμη γυροφέρνει ατελεύτητη
το σύμπαν που χτίζω…
Αγάπα με τώρα που μπορείς..
τώρα που μπορώ να σε θυμάμαι..
τώρα που χείμαρρος ζωής
μας παρασέρνει σε αντάμωμα ωκεανών..
Αμάντευτη χαρά, μας φοράει
σα νυφικό γαλάζιο…
Τώρα που το φεγγάρι γράφει χρυσό τ’ όνομά μας
στην κούνια του ουρανού…
αγάπα με…
σαν τελευταίο λυγμό του παραδείσου…