Έτσι θα 'θελα τη ζωή

Έτσι θα 'θελα τη ζωή

Σαν τότε..

που μύριζε γαζία, αγιόκλημα και γιασεμί.

Καθάρια, ηλιόλουστη, που ήταν η πλάση.

Δεν ήταν κλουβιά τα σπίτια.

Μοσχοβολούσε ασβεστωμένη αυλή, χαμομήλι και μαντζουράνα,

σγουρός,  πλατύφυλλος βασιλικός.

Σαν τότε..

που υπήρχε γειτονιά κι ανέμελα σφυρίζαν τα παιδιά.

Μοίραζαν το ψωμί και τις έγνοιες τους οι άνθρωποι.

Είχαν ήθη και έθιμα, στόχους κι ιδανικά.

Περίσσευε το γέλιο, η χαρά, η ομορφιά, η απλότητα και αγνότητα.

Δεν ξεχνούσαν να λένε «καλημέρα»,

μήτε ξεχνούσαν το «ευχαριστώ» και το «συγγνώμη».

Έτσι θα 'θελα να είναι η ζωή.

Σαν τότε..

που άνθιζε η αγάπη,που νανούριζε η προσευχή,

που το ναι ήταν ναι, το  όχι, όχι,

δυνατή η μνήμη, λεύτερη η φαντασία.

Σαν τότε..

που δεν σφραγίζαμε την πόρτα του σπιτιού και της ψυχής μας.

Φίλοι, αδελφοί και συνάδελφοι ήσαν οι άνθρωποι.

Κι ο κάματος της μέρας μετουσιωνόταν σε τραγούδι και χορό.

Αναζητώντας τη σοφία του χθες, βιώνοντας την ανησυχία του σήμερα,

οραματιζόμενη όμορφο το αύριο, αντιστέκομαι στην απελπισία,

στη βαρβαρότητα και προδοσία.

Αντιστέκομαι στο έντεχνο ψεύδος,

στις αλυσίδες και στο υπερβολικό ξενόφερτο.

Αμύνομαι με όνειρα, με την πίστη και με την Ποίηση.

Γιατί, έτσι θα 'θελα τη ζωή,όπως και σεις την ονειρεύεστε..

Ελένη Ηλιοπούλου Ζαχαροπούλου