"Σε έψαχνα, είχες χαθεί στις τόσες ανασφάλειες/ κρυβόσουν στη στεριά,
πνιγόσουν στη θάλασσα/ κρίμα σε περίμενα, είχα θυσιάσει όλες τις στιγμές
μου/ νέες ξεκινούσα σαν έραβα παλιά πληγή/ ήθελα περισσότερη στοργή,
την αγάπη σου, όσο εκείνη ξέφευγε/ το ήξερες, κάποτε το αγαπούσες κι
αυτό/ τώρα υφαίνεις αυταπάτες, ενώ δίνεσαι απλόχερα σε ορίζοντα/ δικό
μας άλλοτε, στα χρόνια μας έτρεχε/ αλήθεια σιωπούσες, κάπου σε έχανα
πάλι/ διστακτικά κρατούσες, όσο έντυνες μια αγωνία/ χίλια χρώματα πριν
σταθεί το γκρίζο και εκτονωθεί/ όμως στο ξαναλέω, θα περάσω βράδυ/ όταν
τα φώτα θα τρεμοσβήνουν στα στενά/ και η νύχτα θα κλείνει με ένα φιλί ή
ένα χαμόγελο/ να σε δω, να σε αγαπήσω ακόμα περισσότερο, πριν φύγω
μακριά/ όπως τα όνειρα, έρχονται έντονα, μας ταράζουν και μετά φεύγουν
ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου